Zielsverbinding.nl

Gedichten

Lief paard

 

Door jouw leren leiden in mijn authentieke zijn,

Leiderschap voelen wat fijn.

Ruimte maken, rust, respect vergroot het samenwerken,

Waardoor onze band meer zal versterken.

Rechtop lopen,

Mijn blik vooruit en open.

Zonder druk volg je mij,

Mijn hart wordt zo blij.

Rollen in het zand,

Waardoor je in vrij zijn en aarding belandt.

Mijn hart jubelt van geluk,

Dit alles zonder verlangen, verwachting, druk.

Ontspanning meer en meer,

Een vreugdedans kwam een keer.

Je achterwerk omhoog en lopen in vreugde zonder pijn,

Ongedwongen zien je authentieke zijn.

Dankbaar dat door jouw mijn ziel ontwaakt,

Ik ben geraakt.

Ieder op eigen benen lopen,

Volledige kracht en open.

Gericht de wereld in,

Achterom kijken heeft geen zin,

Toont geen leiderschap kwaliteit,

Prachtig ben je mooie meid.

Stilstaan,

Vertrouwen in het moment aangaan.

 

Namastè

Sat Nam

Beauty Wilma

 


 

Lief veulentje

 

Plots stond je als veulen in de wei,

Onbevangen, verwondert en blij.

Contact maken vanuit de ziel dat kon jij,

Vaak stond ik aan je zij.

Jouw taal leren spreken,

Oefenen verschillende weken.

Je was vaak zo blij als ik kwam,

Dartelde door de wei en ik leerde hoe ik bij je leiderschap nam.

Soms kwam je plots voor me gesprongen,

Ongedwongen.

Ik schrok en leerde mijn ruimte innemen,

Dit ging nooit vervelen.

Vrij,

Stonden we in de wei.

Jouw ogen die deelde maak contact,

Beheerst en zacht.

Uitdagend, ondeugend als een kind,

Bemint.

Warmte in mijn hart,

Plotseling was je weg en mijn geest was verward.

Pijn en verdriet om het loslaten,

Niet vechten, bezitten, mijn ziel laten praten.

“Beauty Wilma, leer te leven in het moment,

Zodat je de onvoorwaardelijke liefde kent.

Laat de levensstroom stromen,

En er zullen vele mooie ontmoetingen komen”.

Dankjewel lief veulen, geleerd dat je altijd in mijn ziel zal zijn.

Als ik aan je denkt voel ik warmte en voel me fijn.

 

Namastè

Sat Nam
Beauty Wilma

 


 

 

Dit gedicht heb ik geschreven na een coaching bij Monique fisher.

Inzicht in mijn angst van leiderschap bij paarden. 

 

 

 

 Dag lief paard

 

In mijn kracht gaan staan,

In een vorig leven hiervoor de brandstapel op gegaan.

Doodsangsten, om te voelen MIJN kracht,

Een stem ” Eis je kracht op heel zacht”.

Lief paard jij vroeg om leiderschap,

   “O, wat ben ik bang bij iedere stap”.

Diepe kou, kou, kou en nog eens kou.

Een stem  “ Zet een stap naar kracht, ik hou van jouw”.

“Nee, ik wordt verbrandt, ik ga dood”,

Vele tranen die ik vergoot.

Ik begreep er niets van, leek gek van binnen,

Deja`s vu`s over verkrachting, brandstapel, hoe moest ik aan heling beginnen.

Leiderschap,

Weer die stem “Voortgang stap voor stap”.

Soms zo enorm bang,

Uitspattingen, Ik vroeg het paard laat me je vastpakken heel lang,

Paard liep weg.

 “Ik vraag om leiderschap, Ga weg zeg”.

“ Maar ik heb het zo koud”.

Ik wilde vaak weg uit het leven, kreeg het benauwd.

Liever niet leven,

Dan deze pijn diep beleven.

Weer die stem, “Beauty Wilma het is voorbij”.

 “Het is gebeurd, zet nu je angst opzij ”.

“Kom terug op aarde en pak je kracht”.

Stampvoeten, woede, huilen, “ Is dit nu waar ik op wacht”. 

 Dan eindelijk de stilte en volledig aanwezig in iedere cel,

Het paard kwam dichterbij, en scande me in iedere tel.

Overgave en genieten van dit moment,

Onvoorwaardelijke liefde wat mijn ziel herkent.

Bijna niemand begreep mij,

Vaak verzet van anderen, o wat was ik niet blij.

Onmacht keer op keer,

Vele malen viel ik huilend in de natuur neer.

Weer die stem, “ Opstaan”.

 “Doorgaan”.

 “Leiderschap”.

Bibberend en naakt stap voor stap.

Weer durven voelen en gaan leven,

Een hele hele lange weg met heel veel beven,

Een stem,” Vluchten kan niet meer”.

“Ja, maar het doet soms zo verdomd zeer”.

Na vele worstelingen in mezelf, de stap maken naar leiderschap.

Gelijkwaardig, stap voor stap.

Mijn grens aangeven,

Ook al kwam dit voor anderen ongelegen.

Lief paard, wat zei je vaak ,“ Beauty Wilma Durf te voelen ”.

Luisteren wat al die verwarde stemmen bedoelen.

Paard, wat een wijsheid en liefde stralen jullie uit.

Erkennen in mezelf, wat mag ik veel herinneren, luisteren was mijn besluit.

Naar jullie natuur,

Zo zuiver en puur.

Kracht en zacht,

Samenwerken was er soms, “ Mijn God, wat heb ik hier lang op gewacht”, 

 Dan weer die onmacht en tranen

van het niet begrijpen meer,

Heling laten zijn in overgave keer op keer.

Respect, diep respect voor jullie zuivere natuur,

De weg naar huis brengen jullie mij zonder muur.

Woorden schieten tekort,

Nu ik meer en meer mezelf wordt.

Mijn authentieke zijn,

Kom meer en meer naar voren, ik voel me minder klein.

Rianne, lieve zuster,  jij kent me door en door al vele levenslang,

Jouw kado aan mij om te gaan paardrijden maakte me doodsbang.

Maar jij wist net als Naomi van mijn diepe pijn.

Met Naomi en jouw stonden we eens op de brandstapel te zijn.

Onze kracht werd verbrand door mensen die het niet begrepen,

Lieten zich door macht meeslepen.

“ De brandstapel op, dan zijn we van dat stelletje rotwijven af”,

In het vuur uit mijn lichaam, wat minder pijn gaf.

Verdoving tot de opstijging naar het licht,

Daar verlicht.

Nu terug op aarde niet weten, hoe volledig in mijn leiderschap te staan,

Telkens bij het paard kwam onbewust het uittreden van het lichaam hard aan.

Vele gebeurtenissen in mijn dagelijkse leven ging soms moeizaam,

Volledig aanwezig zijn in mijn lichaam.

In mijn kracht de weg gaan lopen. 

 Door dit inzicht,

Werd het voor mij meer en meer licht.

Ging meer in het leven vertrouwen,

En begon op mijn wortels met mijn gezin te bouwen.

Onze weg lopen vanuit onze kracht,

Hier hebben we lang op gewacht.

Het leven is mooi en dit nu ontvangen en toestaan,

Waar willen we werkelijk voor gaan.

Vreugde, liefde, harmonie, rust met alle levende wezens om ons heen.

Niet meer alleen.

Verbonden met de ziel in wezenlijk contact,

Dankjewel, hier heb ik zolang op gewacht.

 

Namastè

Sat Nam

Beauty Wilma